Σε αγκαλιάζω στον ύπνο μου...και μυρίζεις γιασεμί.....
κι όταν σε σφίγγω..ευωδιάζεις σκοτάδι......
Με κλείνεις μέσα σου κι εγώ απλά χάνομαι...
Νιώθω να βυθίζομαι σε μια λίμνη που δεν έχει νερό....
...κι όμως εγώ νιώθω να πνίγομαι..................

...Βούτηξες πάλι σ'εκείνη την λίμνη που είχες πεί ποτέ σου δεν θα ξανακολυμπήσεις....
μα δεν γίνεται αλλιώς...
είσαι δική της πια....
Έβαλες το κεφάλι σου κάτω απ'το νερό και το μόνο που υπήρχε ήταν σκοτάδι...
Έψαχνες μανιασμένα..χώνωντας τα νύχια σου στην άμμο για τα κοχύλια που σου είχε χαρίσει Εκείνος....μέσα σ'ένα ξύλινο κατακόκκινο μικρό κουτί....
σα να έσταζε αίμα...
το βρήκες...το άνοιξες..μα το νερό τα είχε πάρει όλα...τα είχε κάνει δικά του...
όπως είχε κάνει κι εσένα....
Λίγα σπασμένα κομμάτια είχαν απομείνει μόνο...που τα πήρες στα χέρια σου και τα κρατούσες σφιχτά μέσα στα δάχτυλα σου...ώσπου μάτωσαν............

...Επιβάτες σ'ένα πλοίο δίχως προορισμό...
σε θάλασσες νεκρές θα βυθιστούμε...
κι αν το ταξίδι μας δεν έχει γυρισμό...
...μη σε νοιάζει......
με τα ονειρά μας αγκαλιά θα κοιμηθούμε........

...Κι ύστερα απλά έφυγες.....κι έγω ξύπνησα ξάνα μόνη..άγγιζα τον αέρα και προσπαθούσα να σε νιώσω κοντά μου.....μα είχες χαθεί...έκλεισα πάλι τα μάτια μου...και τότε με πήρες απ’το χέρι....και πήγαμε στην παραλία μας..θυμάσαι?Ξαπλώσαμε αγκαλιά στην άμμο..και με κρατούσες σφιχτά.....λες και δεν θα μ’άφηνες ποτέ....μου ψιθύριζες μια μελώδια....κι εγώ ταξίδευα στα χέρια σου..........