...Βούτηξες πάλι σ'εκείνη την λίμνη που είχες πεί ποτέ σου δεν θα ξανακολυμπήσεις....
μα δεν γίνεται αλλιώς...
είσαι δική της πια....
Έβαλες το κεφάλι σου κάτω απ'το νερό και το μόνο που υπήρχε ήταν σκοτάδι...
Έψαχνες μανιασμένα..χώνωντας τα νύχια σου στην άμμο για τα κοχύλια που σου είχε χαρίσει Εκείνος....μέσα σ'ένα ξύλινο κατακόκκινο μικρό κουτί....
σα να έσταζε αίμα...
το βρήκες...το άνοιξες..μα το νερό τα είχε πάρει όλα...τα είχε κάνει δικά του...
όπως είχε κάνει κι εσένα....
Λίγα σπασμένα κομμάτια είχαν απομείνει μόνο...που τα πήρες στα χέρια σου και τα κρατούσες σφιχτά μέσα στα δάχτυλα σου...ώσπου μάτωσαν............
1 σχόλιο:
Αν διάλεγα έναν τρόπο να πεθάνω θα ήταν στον ωκεανό με τα μάτια κλειστά με ματωμένες γάζες..όχι για να μη βλέπω το πρόσωπο του θανάτου, αλλά για να μην βλέπω όσους παριστάνουν πως τους λείπω...Θέλω τα μάτια μου κλειστά για να κρατώ το πρόσωπό του και να θυμάμαι πως εκείνη η φορά που χάθηκα στους ωκεανούς της αγκαλιάς του θα επαναληφθεί πάλι...
Δημοσίευση σχολίου