....In My World Of Dreams....

...Κάθε βράδυ που έπεφτες να κοιμηθείς κι έκλεινες τα μάτια σου...
έβλεπες πάντα εκείνο το ίδιο όνειρο...
κι όσο σε χτυπούσαν τα κύμματα του χάους...
τόσο εσύ βυθιζόσουν μέσα τους...
Περπατούσες ξυπόλυτη..σ'εκείνο τον λόφο κι έψαχνες μες το χιόνι για το μικρό ξωτικό..
και μετά χανόσουν στα δάση..χόρευες κάτω απ΄τον σκοτεινό ουρανό..κι έλεγες ιστορίες με πλάσματα παράξενα...
άκουγες το μικρό ξωτικό να σου φωνάζει..
μα δεν μπορούσες να πας κοντά του...
ένιωθες να σ'αγγίζει...
μα δεν ήταν εκεί...
Έψαχνες μες τη νύχτα να το βρείς..
έφτασες κοντα σ'εκείνο το δέντρο που το είχες συναντήσει πρώτη φορά..
Το είδες και σκέφτηκες πως θα κοιμάται....
πλησίασες κοντά του..στάθηκες για λίγο απο πάνω του..και το χάιδεψες δειλά..
μη το ξυπνήσεις....
Το μικρό ξωτικό όμως..δεν θα ξυπνούσε ποτέ πια....
δυο δάκρυα άφησες να πέσουν απ΄τα μάτια σου..κι έμεινες δίχως να πείς τίποτα...
το φεγγάρι φυσούσε απαλά μες τα μαλλιά του..
και τ'αστέρια θα έλεγες πως το είχαν σκεπάσει να μη κρύωνει...
Ξάπλωσες πλάι του...
έπιασες τα κρύα του χέρια..
κι είπες θα κοιμηθείς κοντά του για πάντα...
Κι έτσι έμεινες μόνη να κλαίς και να ουρλιάζεις...σιωπηλά..
ακούγωντας το ποτάμι να σου τραγουδάει.....
Χαμογέλασες κι έκλεισες τα μάτια σου..γιατι ήξερες πως τώρα πια..
Κανένας δεν θα μπορούσε να σας χωρίσει......