Τα μαύρα μου δάκρυα ξεψυχούν μακρυά σου
κι εγώ στεφανωμένη με πένθιμα λουλούδια
αργοπεθαίνω κοντά σου...
Ζώ φυλακισμένη μέσα σ'ένα άδειο κουφάρι
μα είμαι νεκρή..
έχεις φύγει καιρό τώρα..
μα πάντα σε νιώθω γύρω μου
και είσαι εκεί..
εκεί...
Σ'εκείνη την λίμνη των λυγμών και του πόνου..
που μ'άφησες αιώνες τώρα κι έχω βυθιστεί.....
1 Αυγ 2008
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)