Τι τραγούδι να σου πω..εκεί που πας..
να μη μοιάζει με κανένα..
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας...
μα να μοιάζει μ'όλα όσα αγαπάς.........
...........................
Τι λέξεις να βρω να σου πω πόσο μου λείπεις...
που έφυγες δίχως να προλάβω να σε αποχαιρετήσω...
το ήξερες όμως πόσο Σ'αγαπάω...
είμαι σίγουρη πως το 'ξερες....
πονάει πολύ όταν χάνεις κομμάτια της ψυχής σου..κι εσύ ήσουν,είσαι και θα είσαι πάντα κομμάτι της δικής μου...
ξέρω πως θα 'σαι δίπλα μου πάντα....
όμως εγώ δεν θα μπορώ να σ'αγκαλιάσω....και να σε δώ να μου χαμογελάς ξανά....
να σου μιλώ ώρες ατέλειωτες κι εσύ να με ακούς....πονάω και δεν είσαι εδώ να με πάρεις αγκαλιά......να μου πείς "χαμογελάκι μου...." κι εγώ να τα ξεχάσω όλα με μιας και να πω πως ήταν ένα κακό όνειρο....
Δεν είναι όμως..κι εσύ απλά λείπεις.................................

"Σπασμένο Καράβι"

Σπασμενο καράβι να 'μαι πέρα βαθιά
έτσι να 'μαι
με δίχως κατάρτια με δίχως πανιά
να κοιμάμαι

Να 'ν' αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική
γύρω γύρω
με κουφάρι γειρτό και με πλώρη εκεί
που θα γείρω

Να 'ν' η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά
έτσι να 'ναι
και τα βράχια κατάπληκτα και τ'αστέρια μακρυά
να κοιτάνε

Δίχως χτύπο οι ώρες και οι μέρες θλιβές
δίχως χάρη
κι έτσι κούφιο κι ακινήτο μες σε νύχτες βουβές
το φεγγάρι

Έτσι να 'μαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό
έτσι να 'μαι
σ'αμμουδιά πεθαμένη και κούφιο νερό
να κοιμάμαι...


Γιάννης Σκαρίμπας.

Για σένα που λάτρεψα και θα λατρεύω πάντα...Μου λείπεις..
Όταν φύγω κι εγώ από αυτή την ζωή θα συναντηθούμε ξανά...Να με περιμένεις..Σ'άγαπώ..

Σ'αυτή την γη της Ρούμελης που αγάπησες
κοιμήσου...
Κι έχε καλό ξεκίνημα στη νέα σου ζωή...
Όταν θα βρείς τους φίλους σου πάρ'τους κι αυτούς
μαζί σου...
και στήσ'τε στον Παράδεισο Ανάστασης γιορτή...