....In My World Of Dreams....

..Ποτέ σου δεν μιλούσες σε κανέναν..
κανείς δεν μπορούσε ν'αγγίξει το χάος που είχε κυριεύσει το είναι σου...
Να μπεί μέσα σου και να νιώσεις πως δεν είσαι πια μόνη...

Στα σκοτεινά νερά της ψυχής σου,δεν κολύμπησε ποτέ κανείς..
Πάντα ήσουν μοναχική και παράξενη..
χαμένη μέσα σε μελωδίες
και σε κιτρινισμένα φύλλα παλιών βιβλίων..
που λάτρευες πάντα.....
παλιά σου αγαπημένη συνήθεια..
Σ'άρεσε να βουτάς μέσα το πρόσωπό σου,
να μυρίζεις το χαρτί τους...
Να ταξιδεύεις στους κόσμους που σου χάριζαν απλόχερα..
Λες κι έτσι θα βρισκόσουν στ'αλήθεια εκεί οπού ονειρευόσουν...

Έκλεινες σφιχτά στα χέρια τα παραμύθια σου
και χανόσουν στο δάσος....
Ξάπλωνες κάτω απ΄τα δέντρα
και διάβαζες ιστορίες άλλοτε μικρές κι άλλοτε ατέλειωτες...
Σ'εκείνα τα πλάσματα που δεν είχε μιλήσει κανείς ποτέ του...
κι όμως εσύ λάτρευες τόσο.....

Κι υπήρχαν φορές που άνοιγες τα χέρια σου...
κοιτώντας ψηλά ανάμεσα στα δέντρα..
κι ήταν σα να 'θελες να κλείσεις μέσα σου
όλες τις μυρωδιές της Μητέρας Φύσης που υπήρχαν γύρω σου....

Και κάθε φορά έμοιαζε σαν μια τελέτη μυστική..
σαν μια πρωτόγνωρη ένωση που σ'έδενε όλο και περισσότερο μαζί της...
και σ'έφερνε πιο κοντά της...

Εκεί ήταν που συνάντησες κι εκείνον...
....Μέσα στο δάσος...
Ξαπλωμένος ήταν μέσα στις φτέρες
κάτω απ'τα δέντρα..
Ήταν σαν κι εσένα...
Σκοτεινός και παράξενος....
είχε φτιάξει έναν κόσμο δικό του..
όπως κι εσύ...
Έναν κόσμο που δεν μπορούσε να διαπεράσει κανείς..
παρα μόνο η Νύχτα κι όλα τα μυστικά που έκρυβε μέσα Της...

Κι είπες πως θα 'θελες να μείνεις κοντά του για πάντα...
Να κοιμάσαι στην αγκαλιά του
και να ταξιδεύεις Αιώνια......

Κι έτσι βυθίστηκες στο σκοτάδι μαζί του...
και γίνατε Ένα. . . .